Na dno, do muzeum, najczęściej „na żyletki”

77-letni wycieczkowiec Astoria (zbudowany w Göteborgu jako Stockholm) kupiła belgijska firma zajmująca się recyklingiem przemysłowym. Statek zapisał się w historii z powodu zderzenia z włoskim liniowcem Andrea Doria w 1956 r. 

Jedynym oferentem na aukcji była firma Galloo, zapłaciła cenę wywoławczą 200 tys. euro. Ureguluje zaległe opłaty portowe, przeniesie statek do stoczni recyklingowej w Gandawie. Statek o długości 160 m, mogący pomieścić ponad 500 pasażerów, to ponad 12 tys. ton materiału, w tym metale, drewno, szkło i tworzywa sztuczne. Aż 97 proc. zostanie poddane recyklingowi.

Brzmi to po gospodarsku, armatorzy potrafią liczyć, u nich liczy się przede wszystkim rachunek ekonomiczny, opłacalność. Ale czy mimo wszystko nie szkoda takiego statku „na żyletki”? Przecież to jest już zabytek, z innej epoki technologicznej, czy nie mógłby być atrakcyjnym pływającym reliktem, turystyczną wyrafinowaną atrakcją? Albo stać w jakimś porcie jako statek muzeum? Teoretycznie mógłby,...